Gewoon in Melbourne

De ochtend nadat ik de blog postte, zat ik er voor het eerst, sinds ik in Australië ben, helemaal doorheen. Ja, dat hoort er natuurlijk ook bij. Alles nieuw, de oudste heeft het me echt heel moeilijk gemaakt en je moet weer nieuwe mensen leren kennen. En dan was ik ook nog m’n sportbroekje kwijt haha. Nu kan ik er om lachen, maar op zo’n moment lijkt ALLES tegen te zitten. Terwijl ik altijd positief probeer te blijven, kon ik dat nu even niet in zien. Niemand kent je verhaal en dat is juist waar je naar verlangt. Even je verhaal luchten en klagen.. Ja, dat doe je natuurlijk niet als je iemand voor het eerst ontmoet. Op zo’n moment mis je het gewone. Met m’n vrienden heb ik het hier wel eens over: wat gaan we als eerste doen als we thuis komen en wat mis je het meeste? Ik heb hier over nagedacht en het is echt de mensen die ik mis. Wheeee lekker cliché weer.
Nou ja ik zat er dus door heen die ochtend en goed ook. Die dag had ik de hele dag de kinderen. Van 7 uur ’s ochtends tot middernacht. Dus ik eerst m’n hart luchten bij het thuisfront. En hup er voor! Één voor één komen de kinders uit bed druppelen. De ochtend ging wonder boven wonder goed. Wauw oke, mooi! 1 struggle, maar dat mag wel in het guinness book of records hier. Vervolgens dacht ik, laat ik alles poetsen, schoonmaken; alles op en een rijtje. Heel fijn, alles schoon. En met de kinderen heb ik ook weer van alles gedaan. Van origami maken en haren doen, tot smoothies maken en dammen :P. Nou hee ’s middags ging ook goed. What!! ruzies, vechtpartijtjes, scheve gezichten, pijntjes, huilbuien, nou ik los het allemaal zo op.. Dan kon ik m’n hart nog luchten bij een meid die ik nog maar een keer had gezien. Jaa, hulp kom soms uit onverwachte hoeken. Ook nog lekkere Hollandse pot gemaakt sinds maanden. Aardappelen, wortels en een gehaktbal, nommm. Ook de kinderen vonden het lekker en de avond ging goed. Whoop whoop. Nou ik was weer de oude. Dit ging dus allemaal super goed. Ooh ja, en ik heb mn sportbroekje ook weer gevonden. Geniaal! Dit moet ik onthouden: Een dag kan zo snel veranderen! En ik kon slapen in een schoon bed. Wat een dag, maar ik was weer blij en nog steeds :D

De kinderen vormen zo een groot deel van mijn verblijf hier. Maar de scholen zijn weer begonnen! Met hun uniformen aan, zijn ze 1 februari voor het eerst allemaal naar school gegaan. De oudste naar Highschool (year 7) en de jongste twee naar grade 2 en 5. Ook voor hen was alles nieuw: nieuwe school, klasgenoten, regels. Maar de regels over uiterlijk blijven hetzelfde op school: uniform aan, er is geen make-up toegestaan, net als onnatuurlijke haarkleuren en nagellak niet mogen. Gewoon allemaal dezelfde jurkjes, broekjes, shirts en hoeden. Ja, ze lijken allemaal op elkaar zo in hetzelfde outfitje.

Natuurlijk naast werken ben ik ook weer in de stad geweest. Altijd wel wat te zien of te doen. Laatst was er een demonstratie tegen Trump. Een paar dagen later lag er midden in de stad een hele hoop bloemen op straat, waar ik straks op terug kom. Daarnaast ben ik naar Victoria market geweest, met souveniertjes, kleding, vlees, groenten. Van alles te halen dus. Ook veel dieren gezien in de winkels daar: schildpadden, vissen, ook de gekkos en de slangen kunnen natuurlijk niet ontbreken. En ik ben in de vele winkelcentra geweest. Echt overal draait het hier om eten. Je kan het zo gek niet bedenken of je komt weer een straat vol met eten tegen, foodcourts of kraampjes.

Dan had ik een vrije dag en helemaal niks gepland. Dat is nog niet eerder voor gekomen haha Dus ik heb heerlijk uitgeslapen, met vrienden gebeld en met m’n zus geskypet, jaa want ze komt hier heen :D Het duurt nog even, maar we zijn de reis al aan het plannen! Ook heb ik de omgeving weer verkend. Zo kwam ik uit op een sportterrein. Aan de ene kant was er een cricket wedstrijd gaande en aan de andere kant hielden ze drone wedstrijden. Nou een keer raden waar ik ben gaan kijken xD De spelers leggen de drones in het veld op de start positie. Zo’n 3 tot 6 drones vliegen tegelijk in een wedstrijd. Dan lopen ze het veld uit en naar hun tentje, waar ze de controller pakken om de drone te besturen. Als ze er klaar voor zijn, zetten ze de bril op, zodat ze via een camera de drone kunnen volgen op het veld. Zodra de scheidrechter het startsignaal geeft, gaan ze los over het parcours. Er zijn vlaggen waar ze zoemend omheen gaan, tunneltjes waar ze onderdoor moeten en dit hele parcours wordt aangegeven met een stippenlijn. Zodra ze de aangegeven rondjes hebben gevlogen, landden ze bij de finish. Ik had al wel eens van deze wedstrijden gehoord, maar nog nooit gezien. Zo in de open lucht vliegen de drones met een rotgang door het veld.

Ik ben nog naar St Kilda geweest samen met Iris om de mini pinguïns te spotten. Ze gaan overdag de baai in om te jagen en komen ’s avonds terug tussen de rotsen, om daar uit te rusten. We hebben en aantal van deze schattige diertjes gezien. Ook nog even lekker bij het strand gelegen. Daarnaast had ik nog in de stad afgesproken met een meisje die ik van Brisbane kende, die hier ook was. Zo leuk dat je mensen op deze manier weer tegen komt! In de stad ben ik nog naar de Botanical Gardens geweest, st Patrick church van de binnenkant bewondert, streetart bewonderd in de steegjes en Iris haar zus geïntroduceerd bij onze favoriete eet plek: ‘Grill’d’. En ik heb ontdekt dat er naast pruimen ook sinaasappels en pepers in de tuin groeien. Ach ja, normaalste zaak van de wereld natuurlijk.

Ook was Australian Open de laatste weken helemaal happening in de stad. Overal schermen, posters en natuurlijk het terrein van Australian Open. Ook ik ben hier geweest om toch ook even de sfeer te proeven. Allemaal entertainment, camera’s, stadions, grote schermen waar de wedstrijden op te zien zijn. En ik heb Rafael Nadal nog even zien trainen, voordat hij die avond de finale wedstrijd had tegen Roger Federer. Helaas kon hij niet op tegen deze Zwitser, want uiteindelijk heeft Roger Federer voor de 5^de keer de Australian Open titel behaald.

Dan zit ik hier in het verre Australië, maar ook hier is er de angst voor aanslagen. Dit bleek vorige week toen ik in de bus zat en er een tas werd gevonden. Het werd gelijk als verdacht beschouwt. Iedereen moest de bus verlaten en bij de bus uit de buurt blijven. Gelukkig bleek het onschuldig te zijn; gewoon een tasje van een kind met koekjes en wat drinken. De kust was veilig en we konden weer instappen. Helaas was de kust niet veilig toen er de volgende dag een aanslag gebeurde midden in de stad. Misschien heb je het wel gehoord. Er was een man, midden in de stad (flinders stations), het publiek in gereden. Doden en gewonden.. Vandaar ook al die bloemen die op straat lagen. De dag ervoor en erna liep ik daar nog, op diezelfde plek. Pfoeh, echt bizar. Dus ook hier, kan je maar voorzichtig zijn.

Om dan toch nog even een leerpuntje met jullie te delen. Ik heb geleerd geen of weinig vooroordelen te hebben. Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger als kind aan mijn moeder vroeg: maar hoe zou je dat ‘normaal’ doen of wij doen het op de ‘normale’ manier? En dan kon ik soms echt boos worden als ik het antwoord kreeg: ja wat is ‘normaal’? Dan zij ik: wij zijn normaal, dat snapt toch iedereen? Maar nu weet ik beter. ‘Normaal’ is voor iedereen anders. Door de omstandigheden waarin je bent opgegroeid, wat je hebt meegemaakt, wie je hebt ontmoet en hoe je hier zelf mee om bent gegaan. En dit kan heel erg verschillen van elkaar. Iedereen heeft z’n verhaal. Ik heb geleerd om daarom minder snel te beoordelen. En tsja, wat is normaal, dat blijft de vraag. Maar ik blijf maar ‘gewoon’ haha. Want zijn we in Nederland niet van: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg? haha

Zoo alweer een lang verhaal. Er is ook zo veel te vertellen. Tot de volgende! :D

Nieuw avontuur in Melbourne

Het is nog maar twee weken geleden dat ik een blog heb geschreven, maar echt tijd voor een nieuwe. Er is alweer zo veel gebeurd; nieuwe indrukken, dingen gedaan en beleefd. Daarom maar snel een nieuw blog, een lange, maar ik hoop een leuke :D

Voordat ik naar Melbourne ging, ben ik nog naar een cricket wedstrijd geweest samen met Kim. Dit is een hele happening in Brisbane. Maar alle vrouwen die ik vertelde over de wedstrijd zeiden: ‘drink je wel? Dat is een perfect moment daarvoor’ en zelfs: ‘rest in peace’ haha. De meningen zijn hier duidelijk verdeeld want in het stadion zaten meer dan 30.000 mensen. De wedstrijd ging tussen ‘Sydney sixers’ en ‘Brisbane Heat’, waarbij Brisbane op kop loopt. Die dag was het koel weer, zo’n 25 graden, wat het aangenaam maakte om de wedstrijd te kijken. Sinds weken had ik eindelijk een outfit aan met lange mouwen. Ach ja, maar dan nog wel een korte broek :P Het was heel leuk om de drie uur durende wedstrijd te kijken. Waarschijnlijk omdat het de eerste keer voor mij was naar zo’n wedstrijd en de spelregels nog een beetje moest uitvogelen. Want ik ben bang dat ik me anders aan moet sluiten bij de eerste meningen: zo’n wedstrijd is saai om naar te kijken en weinig actie. Weinig actie in het spel dan, want rondom het veld gebeurde genoeg. Wanneer de bal het publiek in gaat, krijg je extra punten, en werd er vuurwerk afgestoken, vuurvlammen doken op langs het veld en de muziek werd nog een keer ietsje luider gezet. Ook konden natuurlijk de dansers, mascottes, ‘kisscam’, ‘fancam’ en alle andere entertainment op het scherm niet ontbreken. Daarnaast natuurlijk het zwembad van waaruit een aantal mensen de wedstrijd bekijken en de rest van het publiek dat helemaal lost gaat bij elke punt. Brisbane heeft overigens verloren, helaas.. Sydney maakte het nog wel even spannend maar metde 4 nalaatste bal, maakten ze Brisbane in. Jaa, leuk om het een keer mee te maken. Maar het krijgt denk ik geen vervolg. Het blijft voor mij bij deze keer.
Cricket is in Australië een hele populaire sport. Er zijn zelfs wedstrijd die 5 dagen duren. Zoals in Nederland de sporten voetbal en tennis heel populair zijn, is dat in Australië Cricket, rugby league en rugby union football. Naar deze laatste twee zou ik nog heel graag een keer heen willen!

Dan nog afscheid nemen van m’n hosts Steve en Sonia. Wauw wat heb ik het getroffen! Zo bezorgd, geïnteresseerd en je vrij laten wanneer je wilt. Zonder dat ze me heel goed kenden, hebben ze me alle vertrouwen gegeven, zelfs afscheid genomen met z’n allen en me naar het vliegveld gebracht. Ik krijg nog tranen in mijn ogen hiervan, terwijl ik dit typ. Ook natuurlijk een traantje bij het dag zeggen tegen twee toppers Demi en Kim. Maar hee, ik zie jullie snel weer :D En nog afscheid genomen van een super leuk oppasadresje. En dan is het zo ver om de koffers in te pakken. Ik merk dat ik maar weinig nodig heb: met mijn kleding, mobiel en laptop kom ik al een heel eind. Dat moet ook wel, want de koffer zit snel vol haha. Dit merkte toen ik alles moest inpakken, voor de vlucht naar Melbourne. Mijn leven zit letterlijk in een koffer. Meer dan dat heb je ook niet nodig, maar de inpak struggles zijn daardoor niet kleiner. Het blijkt maar weer, je wilt altijd meer, meer en meer.. Nergens voor nodig, maar je wilt alles bewaren, want stel je voor dat je het nog eens nodig hebt… en Ja, een aantal nieuwe dingen aanschaffen is soms ook wel nodig… Tsja, daar ga je al haha

Het is toch apart om weer door te gaan. Ik heb hiernamelijk mijn leventje alsoort van opgebouwd. Ik heb bijvoorbeeld hele goede vrienden gemaakt en ik had vaste oppasadresjes. Naast vaste oppasadresjes heb ik ook eenmalige bij mensen opgepast, schoongemaakt en geholpen met verhuizen. Ik ben al bij heel wat gezinnen geweest om te helpenJEn dit vind ik leuk. Kijken hoe het bij andere families gaat, nieuwe mensen leren kennen en kijken hoe ze wonen. Nieuwe verhalen horen, nieuwe ervaringen opdoen en waauw ik kom soms op plekken!! Van grote rommel, tot gezellig huizen, grote huizen, schitterende uitzichten over de stad en zelfs een over het water. Naast de baantjes ken je de mensen, routes, winkels, openbaar vervoer: alles wat je nodig hebt. Dat begint nu allemaal weer opnieuw.

Maar tijd om door te gaan! Want ik ben weer helemaal klaar voor een nieuwe start. Dus op naar Melbourne! 6 januari vloog ik in 2 uur en 20 minuten naar Melbourne. Opnieuw een vlucht in m’n eentje, op weg naar de volgende bestemming. Ik ging weer een uurtje de toekomst in. De klok gaat een uur vooruit vergeleken met Brisbane. Het tijdsverschil met Nederland is dan nu 10 uren!

Eerst maar even voorstellen. Ik woon nu bij een gezin in Melbourne die bestaat uit 5 mensen, waaronder Samantha (12 jaar), Morgan (10 jaar) en Scarlett (6 jaar). En de kat Brutus, die doof is, ook niet onbelangrijk :P. Weer heel wat anders en zeker een nieuwe uitdaging. Alles is natuurlijk weer even wennen. Koffers uitpakken, eigen plekje creëren, waar zijn de borden en waar ligt het eten, hoe werken alle machines, wat zijn de gewoontes, regels en ga zo maar door. Maar de eerste indrukken zijn goed!Ik werd door de hostdad en de kinderen opgehaald van het vliegveld. De familie is gewend aan au pairs dus dit maakte het wel gemakkelijk. En gelukkig wen ik vrij snel in een nieuwe omgeving. Al had ik het wel even moeilijk, om alles weer achter te laten en opnieuwte beginnen (vrienden, omgeving, baantjes). Ik pas me gelukkig altijd snel aan en weet m’n eigen draai aan een nieuwe situatie te geven. Daar heb ik ook alle hulp bij van familie en vrienden. Wat heb ik steeds mooie mensen om me heen verzameld. Of het geluk is of niet, ik ben er blij mee :D

Zoals ik al zei heeft mijn nieuwe hostfamilie al meerdere au pairs gehad.Dit maakt het voor mij ook gemakkelijk; ze weten wat ze willen. De kinderen zijn heel snel aan me gewend, de jongste hangt aan mijn lippen en we doen al allemaal spelletjes. De jongen heeft me al alles verteld over zijn obsessie pokemon en we zijn al samen begonnen aan een boek schrijven, zoveel fantasie heeft hij. En met de oudste doe ik de haren, winkelen, koken etc. Alhoewel ze, zacht uitgedrukt, aan het puberen is en me flink uitprobeert, gaan we gewoon door. Ook de hostouders zijn gezellig, maken een praatje, samen koken, eten of op de bank hangen. Het zijn vaak de kleine dingen die het doen. 8 januari ben ik begonnen met de eerste uurtjes werken. Het is nu nog vakantie, dus iedere dag is het anders: bakken, water ballonnen gevechten, playgrounds, logés: ik heb al van alles mee gemaakt. Maar dit maakt het ook weer een uitdaging. Direct dagen van 9/10 uren, met 3 kinderen.. Ja, ik begrijp dat ouders uitkijken, dat de school weer begint hahah

Dan zijn er een aantal dingen anders in Melbourne vergeleken met Brisbane.
- Ik kan weer normaal water uit de kraan drinken zonder vieze smaak.
- Het is hier minder heuvelachtig dan Brisbane.
- De stad is groter, nog uitgestrekter en drukker.
- Er is dus ook een tijdsverschil. Dus ’s ochends weer wat later licht en ook ’s avonds weer wat langer licht jeeej :D

Daarnaast heb ik de directe omgeving ter voet bekeken en zo proberen zo snel mogelijk weer iets nieuws op te bouwen. Ik heb een aantal keer bootcamp gedaan. Nou dat heb ik geweten! Spierpijn! Ja, het is echt nodig, want zoals bij de meesten, komen de kilo’s er wel aan tijdens het reizen. Daarnaast al naar de stad geweest en een rondleiding gehad van Iris en haar vriend, die ik al in Brisbane had ontmoet. Verder heb ik zelfs al een extra baantje gevonden om de nodige centjes te verdienen om later nog meer te reizen. En ik hebzowaar een helm gekocht! Dit is verplicht als je de weg op gaat met de fiets haha. Ik hebweer voor het eerst gefietst in ongeveer 5 maanden! Even wennen, want de hellingen zijn toch best steil en naar beneden gaat ook super hard, maar ooh zo leuk!

Daarnaast heb ik ook natuurlijk hier weer nieuwe mensen ontmoet. Het gaat steeds gemakkelijker. In het begin voelt het als een eerst date: afspreken met iemand die je niet kent, andere taal, andere plek. Maar ik heb dit nu al zo vaak gedaan. Het begint steeds gemakkelijker te worden en ook erg leuk en interessant. Een aantal van de nieuwe mensen die ik heb ontmoet, heb ik een tripje mee gemaakt. Samen met een meisje uit België en een broer en zus uit Maleisië, heb ik een top dag gehad. We zijn naar Wilsons Promontory geweest. Het weer was niet het beste, af en toe regen en bewolking, maar we hadden mazzel. Op de juiste momenten kwam de zon. Op de top van de berg konden we niks zien door alle mist. We stonden letterlijk in de wolken. Maar met wat geduld hebben we toch van het uitzicht kunnen genieten. Daarnaast nog op het strand geweest en duin vlaktes gezien met enorme wind. En als klap op de vuurpijl ben ik geïntroduceerd in de Maleisische keuken. Van alles geprobeerd: drankje met bonen er in gedronken, heerlijke rijst, de vin van een vis gegeten en zelfs een stukje van het wang. Haha jaa, alles draait hier om nieuwe dingen proberen.

Dat leek me wel een mooie zin als afsluiter ;) Ikhoop dat het nog steeds interessant is om te lezen en vergeet de foto’s niet te bekijken. En hopelijk tot de volgende :D

Feestdagen in Australië

Gelukkig nieuw jaar iedereen! Een gezond en heel mooi 2017 toegewenst!! Ik vierde het nieuwe jaar iets eerder, want we lopen hier natuurlijk 9 uren voor op Nederland. Maar we beginnen het jaar allemaal weer met een nieuwe start en nieuwe avonturen. Voor mij al helemaal, want nog een paar nachtjes slapen en dan ga ik naar Melbourne! Maar ik heb de laatste weken van 2016 nog heel wat meegemaakt.

Het is hier, in tegenstelling tot Nederland, volop zomer. Dus ook ‘s avond is het heerlijk weer. Echt perfect om naar de open air bioscoop te gaan. Er is een open air cinema in Brisbane waar ik ‘passengers’ heb gezien. Heerlijk onder de sterrenhemel liggen, waar ik net als uit de films dezelfde sterren als thuis zie. Je zit helemaal in de film en wordt af en toe even wakker geschud door een vleermuis die overvliegt of een helikopter die lawaai maakt. Dit maakt het zo anders dan een film in de bioscoop. En ook in openbare parken wordt soms een film avond georganiseerd. Hier verzamelen zich echt heel veel mensen, afhankelijk welke film er speelt natuurlijk. Met wat eten, drinken en een kleedje is het super gezellig. Zo voor kerst heb ik samen met vriendinnen ‘love actually’ gekeken en de film ‘elf’ in de open lucht.

De open air cinema vind ik echt een super idee en een hele leuke ervaring. Maar ik heb meer nieuwe dingen geprobeerd. Alleen naar de bioscoop gaan, vreemden aanspreken voor een potje basketbal, een biertje doen met de buren op nieuwjaarsdag: jaa een beetje uit mijn comfortzone stappen. Ook heb ik weer een aantal nieuwe producten die ik aan mijn lijstje kan toevoegen: laminghton koekjes, Grain waves chips, tim tams (chocolade koekjes) en crumperts.

En ik ben naar de Whitsundays geweest! Wauw wat is dit een mooie plek. 20 december vloog ik samen met Demi en Kim naar de Whitsundays. We landden hier echt in the middle of nowhere, maar wat een omgeving!! Met de bus werden we naar ons hostel gebracht, in Airlie beach, waar we met 8 mensen op een kamer sliepen. Midden in het centrum, van cafe’s, live muziek en vlakbij de ‘lagoon’. Deze lagoon is, net als in Brisbane, een aangelegd zwembad met een strandje, echt een heerlijke plek om door te brengen. De zee, wat direct naast deze lagoon ligt, was natuurlijk veel mooier. Maar door de tijd van het jaar, is het te gevaarlijk met de kwallen om hier te zwemmen. Dus we hebben heerlijk gezond bij het zwembad voordat en nadat we de boottocht deden.
De tweede dag gingen we dan met de catamaran het water op. Met 24 mensen aan boord en twee kapiteins varen we dan door het super blauwe water. Heerlijk is het om met dit hete weer op een boot te zitten! Daarnaast muziek op de boot, mensen leren kennen en natuurlijk genieten van de boottocht. Deze tocht duurde 2 dagen en 2 nachten. Dit betekende dus ook op de boot slapen. De matrassen haalden we uit de boot, legden we op het dek en zo konden we onder de sterrenhemel slapen en natuurlijk een paar vallende sterren spotten. Zo lag iedereen ’s nachts hutje mutje op het dek haha. We kregen wel een tent over de boot, maar met het briesje en het deinen van de boot viel ik gemakkelijk in slaap.
De volgende dag zijn we naar ‘Whitehaven beach’ geweest. Wat een plaatje! We hebben stukken gewandeld, naar een uitkijkpunt geweest, waar je het uitzicht hebt, zoals de plaatjes op google haha en we hebben natuurlijk heerlijk aan het strand gelegen. Vervolgens werden we weer met de rubberboot teruggebracht naar Tongarra, onze catamaran, om naar de volgende plek te gaan om te snorkelen!! Met wetsuit, snorkel en duikbril, doken we zo het water in. Ik zwom letterlijk tussen de vissen en heb heel veel mooi koraal gezien. Ook een enorme kwal IEEEE!, maar voor de veiligheid hadden we natuurlijk die wetsuit aan. De kapitein heeft nog vissen proberen te vangen, echt wat een ervaring. Een beetje eng is het af en toe wel, met al die dieren in het water. Normaal gesproken zie je die natuurlijk niet, maar nu zie je alles wat er in het water leeft en dat is heel wat! Deze hele wereld onder water vond ik zo leuk! Ik kan niet wachten om meer te zien en wellicht een keer te gaan duiken!
Ook de volgende dag, wanneer het weer tijd was om terug te keren naar de haven, hebben we gesnorkeld. Het weer was omgeslagen; bewolkt, veel meer wind en daardoor was het water ook woester. Maar heerlijk om zo te varen na al die hitte. Gelukkig waren we voorbereid op de zon en hadden we een jerrycan met zonnebrand factor 50+ meegenomen en dan nog verbrand… Gelukkig geen last gehad van zeeziekte. Maar toen we na twee dagen van de boot kwamen, ben ik in gedachten wel een aantal keren om gevallen haha. Het deinen gaat gewoon nog een tijdje door in je hoofd, ook al heb je vaste grond onder je voeten. Hoe leuk de boottocht ook was, we waren blij dat we weer aan wal waren. Nooit gedacht dat ik zou verlangen naar het hostel, maar die douche was heel erg fijn, na al dat zout. Om het helemaal af te sluiten hadden we ook nog een afterparty met de mensen die op de boot waren.

En de nacht daarop was het dan alweer kerstnacht. Kerst wordt hier veel grootser gevierd dan in Nederland. De lichten en decoratie staan al weken van te voren in de tuin en iedereen heeft het er in november al over. Kerstavond (24 december) zegt iedereen op straat al ‘merry christmas’. Wij hebben met een groep een kerstbbq gehad bij het water. En op de eerste Kerstdag vlogen we al weer terug naar Brisbane, waar ik samen met Kim en Demi kerst heb gevierd met een kerstdiner en natuurlijk ‘all you need is love’.

Ook met oud en nieuw had ik weer een eerste. Voor het eerst ben ik niet thuis met oudejaarsdag en nieuwjaarsdag. En dan vier ik het ook nog eens met 30 graden. Jaa, heel anders.. Oudejaarsdag was een dag waar de emoties heel erg wisselend waren. Het was een dag van afsluiten, feest vieren, maar vooral ook heel veel lieve berichten. Wauw wat kunnen mensen me soms verrassen met lieve reacties of een berichtje. En samen met Kim heb ik dan het nieuwe jaar ingeluid. Heerlijk op Southbank vuurwerk kijken met duizenden andere mensen. Zo ben ik het nieuwe jaar weer knallend begonnen en ga ik het komende jaar weer veel geweldige dingen tegemoet. Ik kijk uit naar wat 2017 te brengen heeft en ik hoop jullie ook :D

Veel liefs (en warmte) vanuit Australië ;)

Veel gebeurtenissen

Hallo allemaal,

Op de dag dat ik mijn blog af had en deze besloot online te zetten, gebeurde er iets in mijn hostfamilie. Ik zal er niet in detail op in gaan, maar door deze gebeurtenis heb ik besloten het huis direct te verlaten. Sommigen van jullie zullen wel weten wat er gebeurd is, maar voor dit blog laat ik het hier bij. Toch wilde ik het even benoemen, omdat het niet alleen maar zon, vakantie en leuk is. Nee, het is ook hard werken, veel leren en in dit geval tegenslagen verwerken. Gelukkig heb ik gedurende mijn verblijf hier zoveel lieve mensen om me heen verzameld. Ik kon gelijk terecht bij Demi en nu verblijf ik bij een vriend van een oppasadres. Klinkt allemaal misschien ingewikkeld, maar vrienden en familie helpen me goed. wat heb ik een mazzel met deze mensen. Gelukkig gaat het goed en heb ik ook allemaal leuke plannen in het vooruitzicht, dus maar snel door naar mijn originele blog.

Ik ben inmiddels al 16 weken hier in Australië! Ik heb nu al veel meegemaakt. Ups en downs kan ik wel zeggen. Gelukkig heb ik meer ups en heb ik het nog steeds naar mijn zin. De eerste paar weken, is alles mooi, leuk en nieuw. Dan komt de cultuurshock en na ongeveer 3 maanden, zo luidt de theorie, wordt alles ‘normaal’. En vervolgens pas je je aan en raak je overal meer aan gewend. Ik denk dat ik niet echt een shock heb gehad, omdat ik me al snel aanpaste. Echter is alles, zoals ik eerder al zei, wel ‘gewoner’ geworden en begint het hier te wennen. Alles komt ook twee keer zo hard aan nu, zowel ups als downs. Mooie plekken, berichtjes van thuis, nieuwe contacten die ik hier maak, daar wordt ik echt heel blij van. De andere kant, als iets tegen zit met de hostfamilie, je voelt je niet lekker of je hebt heimwee, komt ook twee keer zo hard aan. Gelukkig kom ik overal snel boven op, want daarvoor heb je vrienden en familie :D

Vorige keer vertelde ik over de stormen, dat ze erg heftig waren. Maar nee, dat was nog niks. Kim en ik trotseren de stormen altijd dapper, met z’n tweeën thuis als de stroom uitvalt door het onweer. Of we doen moedig een poging om naar de open air bioscoop te gaan terwijl het om ons heen flitst en onweert. Maar dit neemt niet weg dat we nog steeds een beetje bang zijn voor die enorme klappen. Echte helden op sokken dus xD

Maar we hebben vooral heel veel mooi weer. Daarom heb ik ondertussen al weer heel wat dagen doorgebracht op South Bank. Ben ik met de familie naar Kangeroo Point geweest, waar een heel mooi uitzicht was. En heb ik Sinterklaas gevierd met de kinderen. Ik heb een gedicht geschreven, waarin ik heb uitgelegd wat Sinterklaas in houdt. Best lastig, want ze kennen dit hele feest niet. Maar ze vonden het schitterend. Ze hebben een schoen gezet, een briefje geschreven voor de Sint en een appel in de schoen gestopt voor het paard. En om het compleet te maken, had ik pepernoten, schuimpjes en een cadeautje voor in de schoen de volgende dag. Ze waren helemaal enthousiast. Zo heb ik toch een beetje Sinterklaas gevierd.

Ook vier ik samen met mijn vriendinnetjes hier altijd het weekend, waarbij lekker eten erg belangrijk is. Natuurlijk hebben we gebarbecued, maar ook Grill’d, Jo Jo’s en de toetjesbar is een favoriet. Het eten is hier vrijwel hetzelfde als in Nederland. Uitgezonderd van een aantal dingen, als vegemite en kangoeroe vlees, hebben ze ook eten vanuit over de hele wereld: pasta, pizza en burgers tot salade, zuurkool en aardappelen. Voor ieder wat wils dus.

Maar met al dat eten, is bewegen ook belangrijk. Helaas doe ik hier niet heel veel aan sport… Gelukkig helpt het wandelen wel, met die heuvels is het een work-out op zich! Ik ben een paar keer naar pilatus geweest in het park. En anders zorgen de kinderen voor mijn dagelijkse beweging. Ik ga af en toe voetballen met de oudste in het park en de kleine kent geen lopen, maar doet alleen maar aan rennen. Ook doe ik elke week oefeningen met de kleine: planken terwijl hij op m’n rug zit, squaten en tegelijkertijd hem laten vliegen, elke dag hem bij de trappen tillen… Maar ik mis het sporten wel, samen met anderen joggen of in teamverband sporten. Thuis deed ik korfbal, maar het leek me niet handig om hier een teamsport te gaan voor zo’n korte periode. Dus ik kijk er wel naar uit om in Nederland samen met anderen te sporten.

Zoals ik al zei hebben we verschillende bbq’s gehad. Een daarvan was een afscheidsbbq in het park voor Maris, die een hele goede vriendin is geworden en is gaan rondreizen. De week daarop ging een andere topper van de Dutchies, Iris, dan ook weg om ook meer van Australië te zien. Meiden ik mis jullie nuchterheid en grappen nu al, maar ik gun het jullie. Omdat je allemaal in hetzelfde schuitje zit, zie je elkaar vaak en heb je ook heel veel aan elkaar. Maar je weet van te voren, dat mensen verder gaan reizen en je weer nieuwe mensen leert kennen. Sommigen zie je maar één keer en anderen vaker.

Het is dus een komen en gaan van mensen. Ook tijd voor mij om door te gaan. Doordat mijn huidige hostfamilie niet zeker was of ze me werk konden geven in het nieuwe jaar, ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe familie via facebook. En zo heb ik een nieuwe hostfamilie gevonden in Melbourne! Zij waren voor vakantie en werk in Brisbane en hebben we elkaar ontmoet. Dit klikte goed en dus ga ik januari starten bij dit gezin en ik heb er super veel zin in! Nieuwe stad, andere familie en het volgende avontuur!

Ook heb ik nog een uitstapje gemaakt naar Moreton Island (Tangalooma). Dit was ook weer super! Het was bewolkt, maar dit was perfect, want anders verbrand je levend bij het water XD We zijn met een boot heen gegaan, en dat is heerlijk zo beetje varen op het water. Daarna hebben we een eind over het strand gelopen richting de wrakken. Bij deze gezonken schepen konden we heel mooi snorkelen. Allemaal vissen, koraal en stukken van het schip hebben we bekken. Ook hebben we stand up paddle gedaan, op het strand gelegen, zonsondergang gezien en tot slot nog allemaal wilde dolfijnen gezien, die bij het strand kwamen om gevoed te worden.

Met de kindjes gaat het ook nog steeds goed. Ik zie echt heel veel vooruitgang, ook al ben ik hier pas een aantal maanden. Lucas zegt al veel meer, legt dingen aan mij uit en praat meer in hele zinnen in plaats van kreten. Eva wil inmiddels alles opschrijven en lezen. We maken samen happertjes (chedda box), we schrijven kaarten voor de kerst en noem maar op. Ook hebben ze veel meer geduld en vermaken ze zich ook prima zonder tv.

Daarnaast is de laatste schooldag van het schooljaar geweest voor Eva. Ik ben naar haar graduation geweest voor ‘prep’, wat hier overeenkomt met groep 2. Heel schattig en zo werd de zomervakantie ingeluid. Dan is het voor mij ook bijna vakantie! White Sundays, kerst, oud en nieuw! Heel wat om naar uit te kijken!

Tot de volgende!

De tijd vliegt!

Zoals de titel al zegt, de tijd gaat hier snel. Voordat ik het weet is het dan alweer november. Het is een goed teken, want dan heb je het naar je zin! Toch begin ik sommige dingen al wel te missen. Vrienden en familie natuurlijk en dan vooral bij verjaardagen en feestdagen. Alhoewel het wel gemakkelijk contact houden is via skype, whatsapp, snapchat, facebook of een kaartje.. het is toch anders dan als je er in het echt bent. Ik mis de Nederlandse nuchterheid en de Friese taal. Gelukkig heb ik hier al weer even wat van mee mogen pikken (lees verder). Maar ook kleine dingen, als eten, drinken, gewoontes begin ik te missen. Eten als frikadellen, kroket, of de boerenkool stamppot van mem. Ook hier heb ik weer geluk, de perpernoten, schuimpjes, chocoladeletter en hagelslag zijn gewoon naar mij toe gekomen. Dankzij de aller liefste vriendinnetjes thuis :D Maar ja niet alle dingen kan je opgestuurd krijgen. Ik denk toch echt dat het zo werkt: als je het niet hebt, ga je het missen haha.

Aan de andere kant is het ook weer leuk om de verschillen te zien: Ook het idee dat het raar gevonden wordt dat ik aardbei of kaas op brood doe. Dat soort kleine dingen vinden ze hier heel gek. Ook het verschil in temperatuur wordt steeds groter. Een dagje kou zit er hier niet bij. In Nederland is de waarschuwing misschien: kans op ijzel. Hier is het waarschuwing: fire danger. Het is de laatste tijd hier erg warm met benauwde lucht. Dit resulteert tot enorme onweersbuien, regen, flitsen, waarbij de stroom zelfs uitviel in de hele straat. Zo’n heftige onweersbui had ik het nog nooit meegemaakt. Maar dit blijkt nog niks te zijn voor hier…

Ik zie niet alleen verschillen, ik leer ook heel veel. Doordat ik op mezelf aangewezen ben, heb ik de tijd en door andere situaties dan thuis, loop je ook tegen veel dingen aan. Een tijdje geleden ben ik al op zo’n punt gekomen dat alles hier een beetje begint te wennen. Het wordt allemaal zo gezegd ‘normaal’. Ik weet waar ik alles kan vinden, wat ik nodig heb, zowel thuis als in de stad. Ik weet de routines voor de kinderen voor thuis en op school. Ook al heb ik niet snel last van heimwee, ik begin toch aan thuis te denken. En als je je dan ook nog eens niet helemaal fit voelt.. (want geloof het of niet, het is hier mogelijk, ik heb hier m’n eerste ‘Australian cold’ gehad) Ja dan komt het op jezelf aan. Mijn hostfamilie vroeg me, bij de skype gesprekken al, wat moeten we doen als je je niet goed voelt, om je op te vrolijken. Dit is natuurlijk een goeie vraag en daar heb ik over na zitten denken. Gelukkig is het nog niet zo ver gekomen dat ik me niet goed voel, maar wel af en toe een dipje. Maar thuis zitten maakt je niet vrolijker. De hostfamilie is er natuurlijk wel, maar die zijn ook vaak druk: werk, familie, kinderen. Als ze thuis komen, zijn ze vaak moe en willen het liefst niks meer doen en relaxen. Dan moet je jezelf het huis uitslepen, afspraken maken met anderen en gaan! Gelukkig ken ik al een aantal mensen en dat helpt natuurlijk.

Zo leer ik dus veel over een ander land, over mezelf, maar vooral ook veel over anderen. Je leert mensen echt kennen, waaronder veel nieuwe mensen. Je leert hier geen vooroordelen te hebben. Iedereen komt weer ergens anders vandaan en met een andere achtergrond en verhalen, wat natuurlijk erg interessant is. Daarnaast leer ik ook veel over vrienden en familie van thuis. Ook andere mensen die langer van huis zijn hier, hebben hetzelfde. Je weet het vaak al, maar doordat je zover van huis bent, weet je echt wat je aan je familie hebt en wie je echte vrienden zijn. Wie je af en toe vraag hoe het gaat, op welke manier dan ook. Je weet het vaak wel, maar hier, zo ver van huis, kom je er echt achter.

Genoeg geleerd en nagedacht, ik heb natuurlijk weer nieuwe dingen gedaan de afgelopen weken. Zo was halloween een hele happening hier in de stad: verklede mensen, overal versieringen en natuurlijk de ‘trick or treat’ voor de kinderen. Daarnaast heb ik weer afgesproken met de Nederlandse dames, want ja, het blijft toch fijn om even Nederlands te praten. We beleven van alles: van een tegenvallend all-you-can-eat restaurant, markten, parken en we hebben de koning Willem Alexander en Maxima gezien. Thuis in Nederland heb ik ze nog nooit gezien en dan aan de andere kant van de wereld zijn ze opeens zo dichtbij. Maar mijn hostkindje viel het tegen: geen cape, rode loper of kroon… haha. Ook ben ik de eerste Friezen tegen gekomen in Australië! Super fijn! Het was wel weer een beetje apart om Fries te praten, dat is alweer een tijdje geleden, maar het voelt toch gelijk vertrouwd. Als jullie dit lezen: nog een fijne reis toegewenst, langs de kust!

Ook ben ik naar Byron Bay geweest voor een weekend. De twee uur durende reis, werd 6 uur door twee vrachtwagens die in brand waren gevlogen. Maar dat mocht de pret niet drukken; snacken onderweg, dakraam open en het bekende file flirten.. Wij kwamen de tijd snel door. We zijn er twee nachten geweest en verbleven in een backpackers hostel. Er was slecht weer voorspelt met stormen, maar we hadden geluk! Het was echt warm dus zonnebrand was zeker nodig: smeren, smeren en nog eens smeren! Byron Bay is een gezellige plek, met kleine winkeltjes en een soort hippie style. Gezellig, leuk en vooral erg mooi. Lange stranden waarvan je het einde niet kan zien en we hebben weer dolfijnen gespot. Ook zijn we op het meest oostelijke puntje van het vaste land van Australië geweest en het uitgaansleven is ook erg goed op Byron Bay.

Daarnaast hebben we in een hostel gezeten in Noosa. Daar zijn we het daar op volgende weekend naar toe geweest. Met z’n vieren hadden we een kamer dus dat was erg relaxed. Het was wederom erg warm. Heerlijk om een duikje de zee in te nemen. Alhoewel.. de eerste dag hebben de golven me wel overweldigd. Het was erg indrukwekkend. De volgende dag hebben we ook gezwommen en dit keer was het ook heel fijn na de ‘coast walk’ te hebben gelopen. Super mooie uitzichten: stranden, rotsen, koala in het wild gezien, een man die een haai ving, en ga zo maar door. Natuurlijk hebben we ook weer lekker gegeten in restaurants… jaaa, living the good life :D

Niet alleen deze uitjes maken dat ik het hier zo naar mijn zin heb. Ook de kinderen hier, maken mijn dag. Als ze thuis komen, stormen ze op me af. Ook kleine dingen als: de oudste had een tekening gemaakt op school van het gezin met kerst, waar ook ik op sta. Ze zei: jij bent nu ook deel van de familie. En de kleine zingt happy-birthiday-liedjes in bad en ook mijn naam wordt hieraan toegevoegd :D Dit soort momenten en nog veel meer, daar kan je niet anders dan blij van worden! Dit had ik, voordat ik hierheen kwam, niet gedacht, dat je zo hecht met de kinderen wordt. Wat ik ook niet had gedacht is dat ik hier nu zou zitten, dit te typen. Twee jaar geleden zat ik nog in Engeland, toen had ik dit niet verwacht! De tijd vliegt! Daarom geniet ik er hier nog maar even van J

Bedankt voor de leuke reacties iedereen en tot de volgende :D

Verrassingen in Brisbane

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer. We zijn al weer een aantal weken verder sinds de vorige blog en daarmee, nieuwe belevenissen, foto’s en verhalen.

Voordat ik naar Australië ging, ben ik door het thuisfront vaak herinnerd aan de enge dieren die hier in Australië zijn. Slangen, spinnen, haaien, noem maar op. Maar niemand had me gewaarschuwd voor de vogels. Mijn vrienden, hier in Australië, hadden me al wel verteld over een vogel, die mensen aanvalt. Maar ik dacht, zoals gewoonlijk, dat het wel iets mee zou vallen. Niet dus.. ik werd aangevallen door de veel voorkomende ‘magpie’. Dit is een zwart-witte en zeer territoriale vogel. Het is nu lente en in deze tijd beschermt hij zijn nest. Ik liep waarschijnlijk door ‘zijn gebied’ en werd van achter aangevallen. Ze krabben met de klauwen en pikken met de snavel… De volgende keer toch maar weer een hoed of pet dragen voor de korte stukjes lopen. Maar daarnaast ook een zonnebril, want het schijnt dat ze ook vaak de ogen als doelwit hebben IEEEE!!!! Fietsers worden ook als gevaar gezien door de vogels. Zij hebben hier gelukkig een oplossing voor. Er zijn namelijk helmen met ‘spikes’ er op. Dit zijn soort tie rips die uit de helm omhoog steken. Dit is bedoelt om de vogels af te schrikken. Het ziet er niet uit, maar het is echt nodig! Dat had ik niet verwacht. Ik was bedacht op allerlei dieren, maar op vogels… Voor de andere dieren, waar ik veel voor gewaarschuwd ben, hoef ik me gelukkig niet druk om te maken in de stad. Slangen kom je niet snel tegen in de stad. En wat spinnen betreft moet je altijd voor de zekerheid alle kleding en schoenen uitkloppen die buiten hebben gestaan, voordat je deze aantrekt. Tot slot zijn er veel haaien in de Brisbane river, vandaar dat je hier niet mag zwemmen en laat ik dat dan vooral ook maar niet doen. Dan moet het goed komen, heb ik me laten vertellen Haha

Niet alleen door de vogels werd ik hier verrast, maar ook door het weer. Zoals ik al zei is het hier nu lente. Heel apart om je voor te stellen misschien, omdat in Nederlands alles bijna anders loopt: tijd, seizoenen, dag en nacht.. Maar het begint hier nu al aardig warm te worden. Met het warme weer komen ook de oktoberstormen. En dat heb ik geweten. Het moment dat ik in de bus stapte is het piek fijn weer: warm, blauwe lucht, niks aan de hand. Tien minuten later, wanneer ik de bus uit stap, is er een echte storm gaande: het werd donker, harde wind, enorme plensbui en een paraplu gebruiken was gewoon zinloos. Na 2 seconden buiten te hebben gestaan was er geen droog plekje meer op mijn kleding te vinden… Maar ja positief bekeken: nu heb ik dat ook meegemaakt en weet ik tenminste ook weer hoe dat is.

Verder heb ik weer een aantal uitstapjes gemaakt. Ik ben naar Springbrook National Park geweest. Goede schoenen aan, rugzak mee: water, eten, snacks en zonnebrand. Ready to go! Waar we niet op bedacht waren, was dat het hoog in de bergen was. Hoewel het warm en droog was in Brisbane, was het koud en regenachtig boven op de berg. Het moesten de beste uitzichten zijn, maar we zagen alleen maar een groot wit vlak van de condens. Maar hee: weer een les voor de volgende keer: opletten op het weer, met deze hoogteverschillen. Maar we hebben daarnaast ook een hele mooie hike gedaan door regenwoud: smalle paadjes, diepe kliffen, grote rotsen en natuurlijk super mooie bomen, lianen, kalkoenen en freaky bladeren die uit het niets bewegen…. In de stad voel ik me toch iets beter, wat betreft de dieren haha Maar het blijft leuk zo de verschillende soorten natuur te zien. Het is zo anders dan dat van Nederland! Ook vind ik het erg leuk dat het allemaal zo ongedwongen gaat. Via een oproep op facebook hebben Kim (mijn maatje hier :D) een andere au pair ontmoet (uit Duitsland) en hebben vervolgens de hele dag met z’n drieën doorgebracht.

Dit vind ik erg leuk dat iedereen erg open is. Iedereen is bereid om nieuwe vrienden te maken en staat open voor nieuwe contacten en is geïnteresseerd in elkaar. Dit komt waarschijnlijk doordat je allemaal in hetzelfde schuitje zit. Veel mensen zijn hier met hetzelfde visum als ik: ‘ working holiday visum’. Hiermee kan je een jaar in Australië blijven en dan mag je ook werken. Ik zie dus hier veel mensen komen en gaan. Als je langer wilt blijven kan je voor het ‘2nd year visa’ gaan. Hiervoor moet je 3 maanden werken in de agrarische sector. Doordat iedereen komt en gaat, de meesten blijven zo’n 6 maanden op dezelfde plek, besef ik me nu dat het niet veel uitmaak of ik nu op dezelfde plek blijf of ga reizen, omdat ook anderen ‘even’ ergens heenvliegen om daar te verblijven.

Vanuit Nederland gezien is natuurlijk alles hier heel dichtbij, aangezien je bijna niet verder dan Australië kan gaan vanuit Nederland. Daarom is het ook zo leuk om te zien, dat zelfs van Nederland, zo’n klein kikkerlandje, er invloeden te zien zijn. Een ding is het Heineken bier natuurlijk, iedereen begint over de Nederlandse voetbal en ik zag zelfs een mevrouw met een knal oranje ‘Holland’ shirt lopen op de school van de oudste. Ook hebben we hier al de ‘Dutch club’ bezocht, waar allemaal Nederlands eten te vinden is en allemaal Nederlanders zich verzamelen. Iedereen weet ook waar Nederland ligt en heeft er van gehoord. In tegenstelling dat wij Nederlanders over het algemeen weinig tot niks van Australië weten. De meesten die ik vraag weten bijvoorbeeld niet dat de hoofdstad van Australië geen Sydney is maar Canberra. Maar dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland is, weten ze hier allemaal! Bijzonder, mooi en het maakt me toch een beetje trots :D

Verder ben ik met drie andere meiden (Italiaanse en Duitse) naar Stradbroke Island geweest. In oktober is de laatste kans om walvissen te zien, voordat ze weer verder trekken. En we hadden geluk! We hebben enorme Walvissen gezien, spartelend met hun staart en springend uit het water. Maar dat was nog niet alles, dolfijnen, schildpadden, een kangoeroe in he wild en zelfs een aangespoelde haai op het strand! Naast een wandeling hebben we ook heerlijk gezwommen in het helder blauwe water, met hoge golven en gezond op de ellenlange stranden. We hebben geklauterd over rotsen en genoten van onze boottocht. Echt een geweldige trip! (zie de foto’s)

Ook met de familie gaat het goed. We hebben een aantal verjaardagen gehad: van de hostdad, de dochter en een oom. Dus ik heb weer veel familie gezien, taart gegeten en feest gevierd! Zo breng ik nog meer tijd door met de kinderen. Ze vertrouwen me ook steeds meer. De oudste vertelt me al de problemen op school, waar ze mee zit en vraagt me om hulp. Dit doet me natuurlijk goed. Ook wanneer ik thuis kom en ze me weer zien, wordt ik altijd stralend begroet en soms wordt ik overladen met knuffels haha En ik word overal steeds ietsje beter in: eten klaar maken, aankleden en ik kan inmiddels een poepluier verschonen met een recordtijd van 2 minuut en 18 seconden! Dat was wel even het delen waard :P

Hee guys, tot de volgende!

Aussie update

Hi, how are ya?

Dit is een zin die ik heel vaak hoor hier in Australië. Waar in Nederland ‘hoi’ of ‘hallo’ zeggen volstaat, beginnen de Aussies met ‘hi, how are you’. Wat moet je hier nou op zeggen? Is het een geïnteresseerde vraag of is het puur uit beleefdheid? Ik heb ontdekt dat ‘hello, I am fine, what about yourself?’ een goed antwoord is. Wat me dan ook opvalt is dat de Aussies erg geïnteresseerd zijn. Dat zie je al bij de begroeting, maar ook medewerkers in de bank, supermarkt, winkels en vreemden op straat zijn sneller geneigd een praatje te maken over van alles en nog wat. Nederlanders zouden sneller iets hebben van ‘dat gaat je niks aan’, maar ze zijn hier veel meer van het doorvragen. Echter het is veel beleefdheid en ik merk dat je echt door moet dringen, voordat je de mensen echt leert kennen. Ze zijn veel minder direct dan de Nederlanders.

Bij mijn host familie en hostgezin was dit echter geen probleem. Ze waren vanaf het begin heel direct en open naar me toe. Ze zeggen ook wel eens: je bent nu deel van onze familie, dus wat vind jij er van? Heel lief en warm. Ook leer ik ze goed kennen, doordat we met het gezin op vakantie zijn geweest. Omdat het twee weken schoolvakantie was voor de kinderen, hadden we de kans om een uitstapje te doen met de familie. De schoolvakanties lopen hier namelijk anders dan die van Nederland. Het schooljaar begint hier in januari en eindigt in december. De derde termijn is afgelopen en 3 oktober is de 4^de, en daarmee laatste, termijn begonnen. Van deze vakantie werd goed gebruik gemaakt door het gezin, ondanks de ouders gewoon moesten werken. Want ach ja, werken kan gewoon tussendoor als je bij de Gold Coast bent, dan rij je gewoon even op en neer. And guess what! Ze nemen mij gewoon mee: jeeejj!

De plannen waren om de eerste week naar Sydney te gaan, maar met de kinderen en door het drukke schema van de hostouders, veranderen de plannen nog wel eens. Dit merk ik ook bij andere au pairs en gezinnen. Ze plannen alles op korte termijn en het kan zelfs dan nog wijzigen. Eerst zouden we thuis zijn het tweede weekend van de vakantie, daarna zouden we naar Sydney, maar uiteindelijk is er een fotograaf geweest om het huis op de foto te zetten, omdat we misschien gaan verhuizen.. Jup, nog maar even afwachten, want als de plannen zo snel veranderen in 5 dagen .. hahah

Voor nu was het eerst naar de Gold Coast- Surfer Paradise-, want dat was dichtbij en de Gold Coast is ook zeker niet verkeerd. Vrijdag hebben we de auto volgeladen, kinderen van ‘prep’ en ‘kindy’ gehaald en direct vertrokken. Op dit drukke tijdstap was het ongeveer 1,5 uur rijden van Brisbane en dan arriveren we bij de Gold Coast bij Surfers Paradise. Het is net als in de film: we zitten op verdieping 34 van de 40 en hebben een hoekwoning. Grote keuken, woonkamer, twee badkamers en slaapkamers. Maar dat was nog niet het beste. Het uitzicht was geweldig! (zie foto’s). Vanuit mijn bed kon ik alle lichten van de stad zien en wanneer ik wakker werd zag ik de hoge gebouwen, de rivier en de bergen op de achtergrond. Vanuit de woonkamer hadden we uitzicht over het strand en de zee. In een woord: WAUW! Dagen van strand, zee, zwembad, spa, winkelcentrum… Hier kan ik wel aan wennen. Heel leuk met het hostgezin, maar af en toe ook wel wennen, omdat je toch de hele dag bij elkaar op de lip zit. Het was een heel andere vakantie dan met familie of vrienden. Het is natuurlijk ook een heel andere situatie; met een ander gezin, kinderen en een ander ritme. Maar het was leuk, relaxed en vooral erg mooi! En toen we weer thuis kwamen, voelde het echt even als ‘thuis’; mijn eigen plekje, spulletjes en internet haha

Verder heb ik tussendoor weer heel wat nieuwe mensen ontmoet. Ik merk dat het erg belangrijk is dat ik naast het gezin, mijn eigen dingen heb, zoals vrienden, sport, uitstapjes, etc. Zo heb ik nog meer Dutchies ontmoet, maar ook mensen uit Duitsland, Italië en noem maar op. Ook ben ik naar een bbq geweest met allemaal mensen uit Brazilië en Peru (vrienden van de hostouders) en van de organisatie ‘travel active’ hadden we een ‘meet up’ met alle andere au pairs. Verder ben ik ieder weekend ik wel op South Bank (aangelegd strand) te vinden en ik mis geen film, want de bioscoop is hier heel goedkoop en ik ga ook vaak naar het de winkelcentra. Alle straatjes, winkels, restaurantjes en mooie plekken ontdekken vind ik heel leuk. Rondslenteren in de stad, rondvaart maken met de boot, muzikanten en andere artiesten bewonderen en noem maar op.

Door overal een kijkje te nemen, heb ik na zo veel weken mijn draai hier wel gevonden. Ik weet hoe het openbaar vervoer werkt, ik ken hier een aantal mensen en begin de omgeving steeds meer te herkennen. Daarnaast zijn Translink (app voor het reizen met het openbaarvervoer, soort 9292ov) en google maps inmiddels mijn beste vrienden, als ik de weg niet kan vinden.

Verder begin ik al iets van de Aussies op te pikken en over te nemen. Ik ga de deur niet meer uit zonder pet, mijn sunnies (zonnebril), een fles water en factor 50 zonnebrand. Ook al heb ik niet de meest lichte huid, het is hier echt nodig. Insmeren met zonnebrand hoort dan ook bij de routine, zodra je naar buiten gaat.

Niet alleen de gewoonten van de Australiërs pik ik op, maar ik neem ook de Engelse taal natuurlijk over. Het Engels communiceren gaat goed en ik begrijp de kinderen en de brabbeltaal van de jongste ook steeds beter. Daarnaast gaat het communiceren met de ouders ook goed, al komt het er niet altijd in vloeiend Engels uit. In het begin is het altijd even wennen, met grapjes ben je soms net te laat en het letterlijk vertalen is soms lastig Maar de ouders, familie en mensen uit Australië zijn vaak verbaasd over de Engelstalige vaardigheid die wij hebben. Alhoewel het Engels wel goed gaat, is het erg fijn, wanneer ik even Nederlands kan praten met de Dutchies. En het is al helemaal relaxed als ik weer even Fries kan praten met familie en vrienden op skype J

Het lijkt door de afgelopen blogs misschien dat ik alleen maar uitstapjes maak en niet thuis ben. Ik heb veel geluk dat de familie me mee neemt op vakantie en uitjes en dat ik met andere, vaak ook buitenlanders in Aussie, er op uit ga. Maar een groot deel van de week bestaat natuurlijk uit het au pair zijn. Poepluiers verschonen, wasjes draaien, kinderen vermaken, kinder kamers uitmesten, samen huiswerk maken, maar ook veel spelletjes doen, lol maken, voorlezen, verkleedpartijtjes, picknicken en noem maar op. Het hoort er allemaal bij. Alhoewel veel dagen hetzelfde schema hebben, is geen dag hetzelfde met de kinderen. De ene keer hebben we een tandenwissel en de andere keer maken we ritjes op het vliegende tapijt of mag de oudste verkleed naar school haha. Tot nu toe vind ik het erg leuk. Het is veel uitproberen, vallen en opstaan, maar met overleg kom ik een heel eind. Ik leer hier veel geduld te hebben, consequent te zijn, duidelijk communiceren (ook in het Engels), maar bovenal lol te hebben en relaxed te zijn (no worries!). De kindjes beginnen steeds meer aan me te wennen. Waarbij de jongste eerst ongeveer iedere minuut (oke, iets overdreven) vroeg: ‘where is mommy’ en vervolgens in schreeuwen en huilen uitbarstte, is dat bijna niet meer het geval. Hij begrijp het steeds beter. De oudste was meteen blij dat ik er was, maar probeert me nog steeds uit. Het is natuurlijk voor hen ook wennen, zomaar iemand in huis die van de andere kant van de wereld komt, waarbij de regels ook anders zijn. Het is ook mooi om de kleine vooruitgangen te zien: de oudste ben ik het veterstrikken aan het leren en ze is ook erg geïnteresseerd waar ik vandaan kom: ‘How is that in your world?’ Waarbij ik uit blijf leggen, dat we op dezelfde aardbol leven haha. Of ze vraagt ‘Do you have that to there?’ Haha Heel leuk dat ze daar over nadenkt.

Ook dit ‘au pair gedeelte’ van mijn reis vind ik zeker leuk! Een voordeel hierbij is dat ik natuurlijk extra veel meekrijg van het leven hier, doordat ik bij het gezin in woon. Wat doen ze op een dag, wat eten ze, wat kijken ze op tv, wat voor grapjes maken ze, en ga zo maar door.. En niet te vergeten een goed bijkomend voordeel, ik heb bijna de hele beneden verdieping voor mezelf; een eigen slaapkamer, gedeelde badkamer, woonkamer :D Heerlijk! Dat is wel even wat anders dan een backpackers hostel xD

Voor deze keer een wat langer verhaal vergeleken met de vorige blogs. Maar ik wil ik graag nog even afsluiten met iedereen te bedanken voor de lieve reacties en berichten die ik ontvang op mijn blog en foto’s en ik wil iedereen bedanken die me op de hoogte houd van wat er op het thuisfront gebeurd.

Thank you! En tot de volgende!

Eerste indrukken

Good day mate!

Ik ben al weer drie weken in Australië. Ik ben warm ontvangen en voelde me al snel thuis. De hostfamilie was goed voorbereid: eigen kamer, go card (soort OV chipkaart) alles was klaar. Ook was er al flink geoefend op mijn naam. Het einderesultaat is erg goed, namelijk ‘Siske’ voor de jongste en ‘Sitské’ voor de oudste :D

De afgelopen maand ben ik in het ritme gekomen van de familie. De dag begint hier zo rond 6 uur ’s ochtends. Om deze tijd begint het hier dan al licht te worden, dus dat maakt het gemakkelijker om op te staan. Verder weet ik de routines van het klaarmaken voor school tot en met het badderen. De kiddo’s hebben me al goed op de proef gesteld, maar dat hoort er bij. Ook doen we veel leuke dingen samen en gelukkig hoor ik ook heel vaak dat ze blij zijn dat ik hier ben haha

Naast de hostfamilie heb ik ook al andere au pairs ontmoet, waaronder natuurlijk de Dutchies. We hiken samen (Conondale national park: de Maplenton falls en de Gardner’s Falls), maken roadtrips, gaan naar Southbank (waar een aangelegd strand is, winkels, parken, etc.), uiteten enz. Erg leuk en ook avontuurlijk kan ik wel zeggen!

Ook heb ik al een groot deel van de familie van de hostfamilie ontmoet. Het was namelijk op 4 september vaderdag. Dit hebben we gevierd door bij beide opa’s langs te gaan. Ik heb beide opa’s en oma’s ontmoet van de kinderen. Ze willen het me erg naar de zin te maken. Opa bood me zelfs aan om voor me te koken, voor mijn verjaardag. Dus we hebben zondag bij opa (Poppi) gegeten.

10 September was mijn verjaardag dan. Voor de eerste keer dat ik mijn verjaardag vier in het buitenland. Voor het eerst dat ik jarig ben in de lente. En voor de eerste keer dat ik natuurlijk 22 jaar werd. Mijn hostfamilie wilde dit heel graag met me vieren. Ik ben verwend met cadeaus: een hoed, zoals die volgens hen onmisbaar is in Australië. Een geschreven kaart van mijn hostkindje. En omdat ik, als echte Fries de Friese vlag had meegekregen, kan ik hiernaast nu ook de Australische vlag neerzetten (zie foto’s). Ik heb zelfs cadeaus, kaarten en lieve berichten ontvangen van de hostfamilie hier en ook een hele hoop uit Nederland! Dankjulliewel :D Ondanks dat ik hier een fantastische dag heb gehad, heb ik thuis toch wel gemist.

Maar gelukkig waren daar de Dutchies die me meenamen naar Lone Pine, waar ik, zoals het hoort, op de foto ben geweest met een koala en de kangoeroes. Lone Pine is een park met allemaal dieren, van vogelbekdieren tot de emoe. Hier moet je natuurlijk een keer zijn geweest! Verder zijn we ’s avonds uiteten geweest met een grote groep en daar op volgend natuurlijk op stap. Wat me opviel is dat er twee kledingstijlen zijn, die mensen hier dragen als ze op stap gaan. De een is, zoals ik gewend was in Engeland, weinig kleding, hoge hakken en veel make-up. De andere kledingstijl zijn de cocktailjurkjes, lakschoenen, nette pakken tot en met een pochet aan toe. Wij zijn naar twee clubs geweest, waarbij bij de eerste club met live band, de eerste kledingstijl veel voorkwam. En de andere club was eleven rooftop bar met uitzicht over Brisbane, nette kleding en chique drankjes (Franse Marini’s, Espresso Martini’s, etc.) xD

Kortom ik heb het hier goed naar m’n zin. De familie is gezellig, flexibel en vraagt vaak of het wel goed gaat. Vragen en problemen worden beantwoord met ‘no worries’ en ‘that’s allright’. Op deze momenten en van die ‘typisch Australische uitspraken’ realiseer ik me af en toe: wauw ik ben écht aan de andere kant van de wereld. Wie had dat kunnen denken :D Whaa!! bedankt lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie die me hier zo bij hebben geholpen en gesupport!

Ik ga nog zeker goed van dit avontuur genieten! Volgende week waarschijnlijk naar Sydney dus op naar de volgende :)

See ya!