Maandag morgen, half 4 mijn bed uit om Atsje van het vliegveld te halen! Morgen gaat er weer een nieuwe reis beginnen. Maar eerst nog een terugblik op de afgelopen weken.

Ondertussen heb ik een footie wedstrijd van de hostdad gezien. Deze sport is erg populair in Australië. Zo gaan de kinderen hier niet op voetbal maar op footie en ook de hostdad is een fan. Hij gaat iedere thuiswedstrijd naar de Eagles, wat een club is in WA. Het veld waarop ze spelen is ovaal en nog groter dan een voetbal veld. Er zijn dan ook meerdere scheidsrechters. Naast de scheidsrechter waren er mensen speciaal om de spelers van water te voorzien. Het is natuurlijk erg warm om te spelen, zo vol in de zon. Maar erg leuk om te zien, want er gebeurd zo veel: rennen, tackelen en scoren.

De afgelopen week was een week met veel familie. Er was familie over uit Japan over gevlogen. Dus we hebben veel tijd doorgebracht bij de opa en oma. Kaart spellen, poolen, samen eten en vooral ook drinken haha. Super gezellig. De kinderen waren er het hele weekend ook bij. Dus heb ik ook veel met de kinderen opgetrokken. Door de kinderen word je je erg bewust van wat je doet. Ze kopiëren letterlijk alles: hoe je doet, wat je zegt en zelfs hoe je staat. Dat zet je toch wel even aan het denken. En wat ga ik ze missen. Emma die me ‘guy’ of ‘sky’ noemt. James die me een dikke knuffel geeft als hij uit school komt. Ja, dat zal een lastig afscheid worden en ook met de hostouders. Ze zijn zo bezorgd. Is het niet voor alleen in het donker lopen, dan is het wel voor een verkoudheid. Gelukkig was het alleen een vervelende verkoudheid. De dagen met de kinderen bestonden uit fruit en tissues. En ik werd op mijn beurt weer goed verzorgd door de hostmum. Te lief!

Alles ging gelukkig gewoon door. Ook mijn tripje naar het zuiden!! Whoehoeee daar had ik zo’n zin in. Samen met een Duitse meid ben ik op donderdag avond vertrokken. Om alvast een aantal kilometers te maken. De outback in! Dat kan je wel zeggen als we na een uur rijden nog niemand zijn tegen gekomen. Of als er met een bord staat aangegeven dat er na 240 km de ‘next service’ is. Wat betekent dat daar het volgende dorpje is, met een tankstation. Om een indruk te geven, dat is een derde van de lengte van Nederland!

Ook moet je goed voorbereid op pad gaan. Zo moet je goed weten waar je heen gaat, want geen bereik hebben in Australië is niet uniek. Ook moet je met genoeg water op pad gaan, want ja wie weet wat er onderweg allemaal kan gebeuren. Zoals later dit weekend gebeurde..

We waren dus in de avond vertrokken. Maar dan moet je goed uitkijken. ’s Ochtends een uur voordat de zon op komt en ’s avonds nadat de zon is ondergegaan, wordt ‘the blue hour’ genoemd. Op dit moment worden de kangoeroes actief. Dus je moet extra goed opletten. Ook ’s nachts. En om het dan nog eens moeilijker te maken, komen ze op het licht af. Ze springen ze zo voor je auto of ze springen voor je uit. Daardoor zijn we een aantal keren geschrokken. Dus de volgende keer maar gewoon bij licht rijden.

De volgende dag zijn we naar Wave Rock gegaan. Het zegt het al; een groot gesteente dat er uit ziet als een golf. Ook zijn we naar een gesteente geweest dat er als een Hippo uitzag. En naar Mulka’s cave geweest, met aborignal history, wat daar ook in de buurt was. En vervolgens weer doorrijden. Want we hadden nog heel wat kilometers voor de boeg, voordat we in Esperance waren. Als je al deze locaties op de kaart opzoekt, lijkt het niet zo ver. Maar niks is minder waar. Het is minstens 3 uur rijden naar wave rock vanuit Perth. En dan naar Esperance is ook 4 uur. Gelukkig hadden we dit goed gepland. Zo konden we kilometers maken en genieten van de omgeving.

Hierbij horen natuurlijk de toeristische attracties. Maar onderweg kom je ook heel wat tegen. Het is wat anders dan rijden over de snelwegen van Nederland. Ik zeg het waarschijnlijk elke blog, maar wat een uitzichten! Overweldigend! En vaak niet in een foto te omvatten omdat het zo uitgestrekt is. Daar ben ik echt van onder de indruk.

Ik kan het bijna niet geloven dat ik op een boerderij tussen twee dorpen in Friesland woonde en dat ‘the middle of nowhere’ noemde haha. Nee dat is niks vergeleken met hier. De vlaktes zijn zo uitgestrekt en er zijn zo veel verschillende landschappen; droogte, knalrode wegen en ook groene vlaktes en bossen. Lange rechte wegen waar je het einde niet van kan zien. Diepe dalen en heuvels tot de horizon. Het voelt soms net of zitten we in een autoreclame, waarin de auto door het landschap slingert haha.

En dan zijn we op onze volgende campground. Direct aan de zee, maar we konden nog niks zien, want het was al donker. In het donker maken we ons pastaatje voor het diner. En we kijken nog even naar de sterren, de Milky way en de vallende sterren. Wat een leventje he.

De volgende dag zag de zee er al veel minder angstaanjagend uit in het licht. We hebben de zonsopgang op Lucky Bay gezien. Dit strand staat bekend om de kangoeroes die op het strand rond springen. En we hadden geluk! Terwijl we aan ons ontbijt zaten, staat er zo een naast me! En weer door! De weg op en dit keer richting The Great Ocean drive; Turquoise water, mooie stranden, praatjes maken met de mensen onderweg, lunchen aan het water en natuurlijk een fotoshoot met ons opvallende busje.

De plannen wijzigen af en toe ook. We wilden naar Fitgerald national park. We waren er bijna, maar konden vanaf het noorden het park niet in gaan, omdat de weg afgesloten was door een storm van een aantal maanden geleden. Dan ga je niet even over een parallel weggetje, want nee, dan mag je kilometers omrijden. Dus op naar een andere route. Uiteindelijk een andere camping gevonden. Dit keer iets luxer met douches en al. Heerlijk!

De volgende dag besloten we naar Stirling Rangers te gaan. We hebben de wandeling gedaan op Bluff Knoll. Of nou ja wandeling.. Het was zo hoog, daar werden we even op de proef gesteld. Soms heel stijl en glad door het water. We hebben 3,5 uur gedaan over 6 km! Bluff knoll is meer dan een kilometer hoog. Maar wat een prachtig uitzicht! Wauw wauw wauw, de horizon, velden, zee en de helder blauwe lucht. Heerlijk! Ook hier hadden we weer geluk, want twee weken later lag er sneeuw boven op de top.

Op naar de volgende camping ging iets minder soepel. We zoeken altijd onze camping door informatiecentra, kaarten en een app hiervoor. Ook nu hadden we weer een uitgezocht. We reden de campground op en toen we om de hoek waren, bleek het allemaal zacht zand te zijn. Ja, en toen zaten we er al midden in zonder mogelijkheid om te keren. En dan is de regel; vooral niet stoppen. Maar het pad werd als maar erger en onze van kon dit niet aan. Dus we zaten vast. Graven, zand bouwen. We kwamen er stapje voor stapje uit. Gelukkig schoot een Australiër ons te hulp. Pfieuw wat een geluk. Haha wat een avontuur. Nee, we wilden niet langer op de camping blijven, dus de muziek weer aan en op naar de volgende.

9 uur lagen we al weer in ons bed. Als het zo vroeg donker is, kan je weinig. Rijden is gevaarlijk vanwege de kangoeroes en ja alle wegen zijn niet verlicht met lantarenpalen. Alleen de reflector paaltjes aan de kant van de weg helpen je bij het vinden van de route. Dus dan maar vroeg naar bed. Wat niet erg is na zo’n lange dag. De volgende dag sta je gewoon weer op zodra het licht wordt.

De Laatste dag hebben we de ‘tree top walk’ gedaan. Hierbij loop je tussen de toppen van de bomen. Erg hoog! En we hebben door de valley of the giants gewandeld. Hier waren enorme bomen die helemaal uitgehold zijn en waar zelfs een mini auto in kan worden geparkeerd! Dat was onze laatste bezienswaardigheid. Wat een fantastische weekend met natuur, kamperen en de mensen die je onderweg tegen komen. Locals of andere reizigers, jong oud. Zo kan je om tips vragen en ervaringen uitwisselen.

Maar dan is ook weer fijn om terug te zijn in Perth. En de voorbereidingen zijn getroffen om mijn volgende reis met Atsje te maken. We hebben een van gehuurd om samen naar Darwin te reizen! Dat is een hele lange reis, maar wat kijk ik er naar uit! Ook een perfecte timing want het wordt hier nu echt winter: regen, wind en kou. Dus tijd om naar het noorden te gaan en het warme weer op te zoeken. En dan is er nog meer nieuws: dit zal voor nu, mijn laatste reis zijn in Australië. Want mijn ticket voor naar huis is geboekt! Maar eerst nog richting Darwin! There we go!