Sytskebergsma.reismee.nl

West kust deel 2

In de vorige blog was al veel te lezen over de laatste drie weken in Australië. In onze Mitsubishi rijden we overal naar toe. Naast campings en snelwegen hebben we natuurlijk ook heel veel toeristische stops gemaakt op deze route. Ik zal ze hier een aantal heel kort bij langs gaan. Red Bluff in Kalbarri, met rode hoge rotsen langs de zee. Nature’s window in Kalbarri National Park, met een waanzinnig uitzicht. Shell beach, een strand met alleen maar schelpen en helder blauw water. Monkey Mia met haar resort en staat bekend om de ‘wilde’ dolfijnen die 3 maal per dag bij het strand komen. Snorkelen bij Coral Bay, waar je vanaf het strand al mooie vissen en koraal ziet. Hier hebben we ook een boottocht gedaan met een glazen bodem. Sandsurfen in de duinen. We hebben vele vissoorten gegeten in Broome. Broome staat namelijk bekend staan om de goede vis. Net zoals ze bekend staan om de parels, die je dan ook overal te koop ziet. De Boab prison tree in Derby hebben we gezien, wat een enorme boom is die van binnen hol is, die tijdelijk als gevangenis werd gebruikt. Een krokodillen boottocht bij Fitzroy Crossing in Geikie Gorge. Diepe dalen in Karijni national park. Een verfrissende duik bij de waterval van Emma Gorge, na een goede hike. Een zeehond, enorme roggen en schildpadden in de zee geizen. Een schitterend uitzicht en met super blauw water bij Lake Argyl. Gezwommen in de hotstprings in Katherine. De watervallen in Litchfield national park en de natuur in Kakadu national park bewonderd en geleerd over de cultuur van de Aboriginals.

Om al deze plekken te bezoeken, kom je natuurlijk ook weer in ‘the middle of nowhere’ terecht. Dus back to basisc, geen internet, boek lezen, schrijven, spelletjes doen. En dat alles onder de sterrenhemel. Als je zo ver van de bewoonde wereld bent, is het natuurlijk ook heel erg belangrijk om te tanken. Heel veel tanken. We hadden niet een grote tank en omdat het volgende tankstation meer dan 150 km verderop staat, hadden we een extra jerrycan voor brandstof. Soms maak je een omweg of sla je ergens af, zo maakten we snel heel wat kilometers. Dus altijd bij een pompstation tanken, ook al is de tank nog halfvol, kregen we als advies mee van een verkoper. We willen natuurlijk niet stil komen te staan in the middle of nowhere. Ik begrijp nu wat voor gevoel dat is. De jerrycan hadden we al weer eens gebruikt en het wijzertje van de auto ging steeds meer naar ‘empty’ toe. Pfoeh dat waren hele lange kilometers. Met samengeknepen billen reden we met zonsondergang naar het volgende dorpje. Het eerste tankstation had onze brandstof niet, dus met een schuin oog op de tankmeter door. Gelukkig! We hebben het gehaald! Goed dat we die extra jerrycan nog hadden gekocht, want dit was niet de enige keer dat hij goed van pas kwam.

Onderweg hadden we natuurlijk heel wat mooie uitzichten en kwamen we van alles tegen. Wat ik bijzonder vond om te zien, is hoe de koeien uit de velden worden samengedreven. Zo op de grote vlaktes hebben ze daar een heel ander systeem voor dan wij hier kennen. Met een tractor, 4 wheel drive of een quad kun je gewoon niet de grote afstanden afleggen in deze velden. De afstanden zijn zo groot, dat het dan een hele klus wordt om de dieren uberhaupt te vinden. Dus is een helikopter dé oplossing. Maar hier moet je wel een goeie maag voor hebben, zo heb ik een vriendin, die dit heeft meegemaakt, me laten vertellen. Nu ik dit voor het eerst zag, geloof ik het direct. De helikopter duikt naar beneden om de kudde op te jagen, schiet weer omhoog om de andere op te halen. En cirkelt rond om ze bij elkaar te drijven. Dat lijkt me nog een hele opgave en vergt de enige ervaring en techniek.

Zo worden dus afstanden met helikopters afgelegd. Maar het meeste gaat via de weg. En dan is er wel een verschil tussen de ene en de andere weg. Weel wegen zijn alleen begaanbaar voor een 4x4. Maar dat neemt niet weg dat je soms op unsealed roads komt om bijvoorbeeld naar een camping te gaan of voor een mooi uitzicht. Deze wegen zijn wel verhard, maar er ligt geen asfalt. Het zijn rode wegen waar vaak allemaal kleine hobbels in zitten. Hier rijdt een 4x4 natuurlijk met een gemakje overheen. Onze auto kon het wel aan, maar dan wel met 20 km/uur. Je hoort dan wel al het bestek achterin rammelen, de zijspiegel schudt iets meer dan normaal en de voorlamp moet na het ritje er weer even worden in geklikt. Maar dan zijn we er wel. Oh ja en als je onderweg nog even een raampje open wilt, voor extra verkoeling, moet je die ook met een kleine gebruiksaanwijzing weer omhoog krijgen. Maar verder brengt het busje ons keurig van A naar B.

Zo heeft hij ons naar Darwin gebracht, onze eindbestemming. In het noorden hebben we veel aboriginals gezien. Dit zijn de mensen die origineel in Australië wonen. Ze hebben hun eigen taal en er wonen veel op straat. In het Kakadu national park hebben we veel over de geschiedenis van de aboriginals geleerd. Zo hebben we verhalen gelezen, tekeningen gezien en geleerd over hun geloof, normen en waarden. Heel bijzonder om te zien hoe zij leefden en met de natuur omgaan. Zo hebben zij bijvoorbeeld bedacht om delen van de natuur op te branden. Op deze manier komt er weer ruimte voor nieuw leven. Deze aanpak heeft de overheid in Australië overgenomen. Ze branden delen gecontroleerd uit. We zagen dan ook veel berms die helemaal zwart waren of nog smeulden, omdat ze verbrand waren. Af en toe zagen we in de verte ook grote rookpluimen of een hele rode lucht. Dan probeerde ik dit op te zoeken, maar ze hebben daar natuurlijk geen ‘waldnet’. Nee, ze hebben er een hele pagina voor om alle bosbranden te melden. Ik kon deze bosbrand zo snel niet vinden. Niks om ons zorgen over te maken dus…

Heel wat avonturen en 7000 kilometers verder, rusten we een aantal dagen uit in Darwin. Dit is natuurlijk een erg lange afstand voor 3 weken. We werden dan ook regelmatig toe gelachen, of uitgelachen, voor deze afstanden door medecampinggasten. Maar iedereen was erg enthousiast over onze reis. Ik weet nog dat ik zei (en ik meende het ook), ‘ooh van Broome naar Derby is maar 160 km, daar zijn we zo’. Door deze afstand hebben we ook nog in twee staten gereisd, namelijk in West australia (WA) en Nothern Theretory (NT). Hierdoor gingen we weer 1,5 uur naar de toekomst en dus geen 6 uren maar 7,5 uren verschil met Nederland. Voor ons was er geen controle bij deze grens, maar mocht je van NT naar WA willen, is er wel een controle. Wat ik begreep van andere reizigers is dat je bepaalde etenswaren niet mee mag nemen over de grens. Dus binnen de staten van Australië zit hier weer verschil in.

Dus de laatste dagen in Darwin rustig afgesloten, als een echte relax vakantie: lekker eten, eindelijk koel drankje (want de koelbox hield het niet echt koud), een film in the open air cinema, een kijkje op de populaire Mindl market met eten, muziek, optredens en dat alles bij zonsondergang op het strand. We konden natuurlijk ook niet vertrekken voordat we eens krokodil en kangoeroe hebben geproefd. En als klap op de vuurpijl een skydive. Wat fantastisch was dit!!

Het is niet alleen de uitzichten die het avontuur zo mooi maken. Het is het totaal plaatje: waar slaap je de volgende nacht, camping zoeken, met weinig leven, nieuwe dingen proberen als eten en activiteiten als sandsurfen en skydiven. Wauw wat was dit een fantastisch avontuur! En wat is Australië een mooi land. Ik had het voor geen goud willen missen. Af en toe hoor ik mensen die hebben mee genoten van mijn reis. Erg leuk om te horen! Bedankt voor het lezen en dan sluit ik af met: no worries mate!

Liefs

Sytske

Reacties

Reacties

pake en beppe

het laatste verhaal jammer sytske

Ringer Heringa

Awsom, hon!

Ringer Heringa

Is fonetisch Australisch Engels foar awesome, honey.??

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!