Daar stond ik dan op het vliegveld. 2 deuren van arrivel in de gaten houden. Komt ze nou door deur A of deur B? Hoe gaan we reageren? Hoe zal het gaan? En wohoeeee, daar was ze dan, emotioneel en toch zo blij! Na 1 minuut was het alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden. Die vakantie kon alleen maar super worden! en yess dat was het ook!

De eerste dag natuurlijk lekker aan het strand gelegen bij de mooi gekleurde zomerhutjes in Brighton. En even door de stad lopen en lekker eten. En de tweede dag, tsja.. dat was een beetje stressen. Ik werd midden in de nacht wakker met de vraag: waar is mijn paspoort eigenlijk? De volgende ochtend gaan zoeken, en ja.. kwijt.. Dom! Dat zorgde natuurlijk voor enige paniek. Iedereen afgevraagd, zoeken en uiteindelijk bij de politie aangifte gedaan. Ik heb contact opgenomen met de Nederlandse ambassade en in Sydney bij de ambassade een nieuw paspoort aan kunnen vragen. Pasfoto, papieren invullen, visum bij de hand en een kopie van mn paspoort, en ik krijg een nieuw paspoort opgestuurd. Binnenlandse vluchten kon ik gewoon maken in Australië. Tenminste ik ben niet gecheckt. Dus de reis kon gelukkig verder gaan.

Ach ja, waar was ik. Deze gebeurtenis mocht de pret natuurlijk niet drukken. Dus toch door gegaan. Ik heb m’n zus de stad laten zien. Als eerste de Shrine of Rememberance, waar we een overzicht over de stad hadden en met op de achtergrond het geluid van de formule 1, want die was ook in Melbourne. Daarnaast naar de Botanical Gardens geweest. Toch leuk om te zien hoe een ander naar de stad kijkt, waar ik al enigszins aan gewend ben geraakt.

Nadat m’n zus bij de derde nacht, de jetlag achter de rug had, gingen we de volgende dag op stap om onze van op te halen! Ja, hier stapte ik weer uit m’n comfortzone. Ik ging weer rijden na 7 maanden niet gereden te hebben en, zoals velen anderen van jullie zullen herkennen, betekent rijden in Australië;
- aan de linker kant rijden,
- stuur rechts,
- schakelen met de linker hand,
- en natuurlijk de ruitenwisser en richtingaanwijzer door elkaar halen xD
- ook de rotondes linksom nemen
- en zowel links als rechts inhalen en ingehaald worden, want dat is Australië stijl
Maar hop, ik deed het gewoon!

We hebben de Great Ocean Road gereden. Onderweg hebben we vanalles gezien. Naar Torquay geweest en mega kangoeroes gespot. M’n zus sloeg d’r handen voor haar mond. Wat een beesten! Dat is wat anders dan de kangoeroes in de hertenkampjes thuis. We waren er zelfs een beetje bang voor. Daar stonden we dan op de camping, in the middle of nowhere, waar eerst niemand anders aanwezig was. Zo deden we alles dan ook met één oog op deze campinggenoten.

Gelukkig, de nacht overleeft. En weer door. Ontbeten aan het strand, geluncht met uitzicht op zee en een wandeltocht gemaakt bij de vuurtoren in het zuiden en naar de Triplet Falls. Ook nog een off road stukje gedaan, ja dat was een foutje. We zijn naar de 12 apostelen gegaan bij zonsondergang en overnacht op een camping in Port Cambell. Even eten en opfrissen, voordat we ons weer klaarmaakten om achter in de van te kruipen om te slapen, waarbij we het geruis van de zee op de achtergrond hoorden.

De volgende dag, douchen, eten, campervan weer installeren en weer door. De eerste bestemming was Bay of Island met een aantal stops. Mooie uitzichten, zoals je die op google ziet. En dat was het laatste van de Great Ocean Road. Vervolgens zijn we door gegaan naar the Grampians. De route naar the Grampians is ook al heel mooi. Echt in the middle of nowhere, wat inhoudt: dat er niet altijd bereik is, haarspeldbochten, een kangoeroe die voor de auto langs springt en een koala die ons aan de kant van de weg opwacht. En doordat het hier herfst is, is deze route ook minder populair nu. Dus we kwamen ook weinig mensen tegen. Uiteindelijk op een camping gestaan in de bergen. En zo zaten we dus in een afgelegen gebied en dan toch zo dicht bij huis; wanneer ik -alles is liefde- van Blof, uit de boxen van de camping wcs hoor knallen.

Dus zo hadden we de nacht doorgebracht ver van alles vandaan, met geruis van de zee en dit keer in de bergen. We hebben een walk gedaan van dik 2 km. Dit lijkt een eitje, maar dat was het niet. De terugweg ging makkelijk, maar om er te komen zijn er vele trappen en steile hellingen, wat gewoon rotsen zijn. Wederom was dit een hele mooie natuur en overweldigende uitzichten. Watervallen, steile hellingen; het was er allemaal. Na een hele koude nacht, wederom met kangoeroes en dit keer ook met kaketoes en emoes, hebben we nog een laatste hike naar de Balcony gedaan. Zo hebben we zo veel meegemaakt, dat we soms al niet eens meer wisten wat we de vorige dag allemaal hadden gedaan.

Daarna zijn we weer richting Melbourne gereden. Zo kon ik mijn wereldje nog een beetje laten zien. We hebben bij mijn hostfamilie geslapen en ze dit keer echt voor de laatste keer gezien. En we hadden afgesproken met mijn vriendinnen, waarmee ik echt een top tijd hier heb gehad! Bedankt meiden :D

3 April vlogen we dan naar Sydney. Daar natuurlijk mijn paspoort aangevraagd. En alle hoogtepunten bij langs geweest. Als eerste zijn we naar Bondi beach gegaan, die ik zelf kende van het programma ‘Bondi rescue’ waar life guards van alles mee maken, om mensen veilig te houden bij het strand. Daar moesten we dus natuurlijk een kijkje nemen. Naar mijn idee is het hier een beetje zien en gezien worden. Of je nu sport of niet, bijna iedereen draag sportkleding. Wat overigens veel mensen in Australië gewoon dagelijks dragen. Verder de Harbour Bridge, het Opera house bewonderd. En met de ferry naar Manly beach geweest. Een dag bij de Blue Mountains doorgebracht, met the steepest railway naar beneden (52 graden!) en de three sisters bewonderd. We hadden al heel wat mooie natuur gezien. Maar het blijft overweldigend.

En dan op naar Cairns! Oef, daar was het weer wel anders. Dagen van 30 graden en benauwd. Gelukkig konden we verkoeling zoeken bij de lagoon, een zwembad in het centrum. Ook met wandelingen langs het water, gezellige tentjes om te eten en als klap op de vuurpijl met de boot naar het Great Barrier Reef! We gingen met een catamaran, waarmee we naar twee outer reef locations gingen. Zo fijn met dit weer op een boot en snorkelen! Ik vind dit zo leu ik te doen! Met de wetsuit, flippers, bril en snorkel op, sprongen we zo het water in. En ja hoor, het was al weer zo mooi! Het koraal was vel gekleurd: blauw, groen, geel, roze en ga zo maar door. Ook waren er veel vissen van groot, klein, gestreept en zelfs een Nemo gevonden.

Ook zijn we naar Palm Cove geweest, een strand vlakbij Cairns. Een lang strand, maar zeker niet te vergelijken met de Gold Coast. Bij de Gold Coast worden de stranden namelijk schoongemaakt. Maar hier vond ik het dan weer gezelliger met palmbomen en winkeltjes bij het water. Ook hier was het gedeelte waar je kan zwemmen met vlaggen afgezet. Dat houdt in dat een lifeguard toezicht houdt op het gebied tussen de vlaggen. Hier in Australië zijn overal lifeguards bij stranden, zelfs bij de lagoon. En hier kan je dus veilig het water in. Dit keer was het niet alleen afgezet met vlaggen, ook was een stuk van de zee afgezet met een net. Ja, gevaar voor jelly fish, stingers (roggen) en zelfs krokodillen!

En dan was het zo ver, om afscheid te nemen van m’n zus. Dat was natuurlijk niet leuk, maar ik zie je snel weer in Nederland! En ik ga weer door. Dit keer op weg naar Perth. Alhoewel het nog steeds in Australië is, was het toch wel 5 uren vliegen en weer 2 uren terug in de tijd! Dwars over Australië, Alice Springs, naar de andere kant van Australië. Op naar een nieuwe hostfamilie. En weer een nieuwe start. En tot zo ver lijkt het heel goed! Ik heb er weer zin in. Volgende keer weer meer!

Tot de volgende :D